Ek het lank gedink hoe ek hierdie joernaalpos gaan benader. Ons het I vir Indiaan gedoen die week. Die rooi soort, nie die land-India soort nie. Hulle verkies om Native Americans genoem te word. Maar dis nou nie ‘n I letter nie. So, anyway.
Maar die fotos van die week se werk kan ek skaars vir julle wys. Kyk hoe lyk die 5 Indian girls se foto. En dis die beste een wat ek het.
Ek weet mammas met baie kinders sal verstaan hoeveel inspanning dit geneem het om net hierdie kiki te neem. Seker 15 minute eers gesoek vir almal se Indian-hoed-met-veer ding. En die een wil ballerina bly. En die ander een was eers kaal, soos wees bly sy het n rok aan! Maar foto wil mamma hê!
So, wil ek die res van ons week se werk met julle deel? Kan seker die blog post los die week. Niemand hoef te weet van ons minder as perfekte week nie. Maar dan dink mense dalk als gaan altyd hunky-dorey hier in die Kieswetter Klaskamer. Nou nou dink iemand my kinders werk altyd ywerig aan als wat ek voor hulle neer sit en ek verloor nooit my humeur nie. So voor daardie wanindruk geskep word, deel ek maar die waarheid met julle.
Want my kinders het die week se werk nie klaar gemaak nie. Hulle het nie netjies of genoeg gewerk nie. Ek voel hulle het werk afgerammel en so min as moontlik gedoen.
Die kortste, mees eenvoudigste sin was geskryf: Sy vang vis. Ek meen, hoe beskryf dit wat n vis is? Dis nou glad nie kreatief of blog-worthy nie!
Ons het van Sacawagea geleer (uitgespreek Sakka-wa-jia). Haar stempel lyk so:
In werklikheid, het sy so gelyk:
Maar sy lyk minder soos n heldin in die tweede foto. Daar is sy maar ‘n doodgewone Indiaanse mamma. Maar wow, wat’ n brawe jong vrou! Op 12, weggeruk van haar familie en gevangenis geneem deur ‘n vyandige inboorlingstam. Kort daarna is sy verkoop aan ‘n wit jagter. En so, gevra om tolk en gids te wees vir die ekspedisie met Lewis en Clarke in die bundus van Amerika.
My oudste moes dagboek skryf asof sy Sacawagea is. Meskien was daar te min plek vir langer sinne. Maar sy het darem die kruks van die storie verstaan: Maandag: I want visng. [Ja, die Engels en Afrikaans so gemeng] Dinsdag: I said [seker ‘sat’] with tow stinky guys. Woensdag: I had my baby. Donderdag: I made shoes.
En daar het dit opgehou. Tog oulik en iets waaroor ons eendag lekker gaan lag. Toe ek die Engelse weeksdae vir haar neerskryf, wou sy nie alles uitvee en oordoen nie. So toe los ek dit maar so. Ek het Saterdag so halfhartig probeer dat almal hul werk nog klaar maak, maar toe gaan ek winkels toe, so niks het verder gebeur nie.
Nou party ma’s is bang om te tuisskool omdat hulle voel hulle sal te veel vassit en baklei met hulle kinders. Ander voel dat hulle nooit genoeg geduld sal hê nie. En dan is daar die wat glo dat hulle kinders oor hulle sal loop en wegkom met baie. Ek val in daardie kategorie.
Dit is ‘n gevaar. Al die soort mammas bestaan en al die soort kinders. Maar is dit’ n rede om nie te tuisskool nie?
Ek moet eenvoudig daaraan werk. Om strenger te wees. Ek is nie lus nie. Ek wil nie kwaai wees nie. Maar ek moet leer om ferm te wees. Konsekwent te wees. Deur te voer met gevolge en straf. My kinders moet hul werk voltooi. En ek moet seker maak dat hulle doen.
Ek maak verskonings vir hulle. Ons is sopas terug van vakansie. Ons gaan nog in die ding kom. Hulle speel so mooi saam. Ek was besig op my foon, as ek meer op hulle case bly, dan sal hulle beter werk. Al daai is geldige redes. Maar die punt bly staan: ek moet groei. En dan sal hulle ook groei.
Ons sal almal graag soos die stempel Sacawegea wil lyk. Mooi met rooi wange, braaf en voorbeeldig. Sien hoe kyk sy op na die trek voor haar; vol self-vertoue. Maar meeste van ons is in werklikheid mammas wat onseker voel. Wat net een voet voor die ander sit en die Here vertrou dat ons nie sal struikel terwyl ons ons babas op ons rue dra nie.
Net soos God Sacawagea se natuurlike talente gebruik het, sal hy joune ook gebruik! Sy het van kleins af geweet hoe om te bly in die natuur en kos te vind in die bos. Sy kon die taal praat wat nodig was en die terrein takel. Als wat sy moes weet vir haar roeping het sy sommer soos sy groot geword het geleer. En ek glo, JY is ook toegerus om jou kinders te tuisskool! Jou unieke persoonlikheid en aanleg, kennis en lewenservaring is presies wat jou kinders nodig het.
En dit wat jy kort, sal jy leer soos jy loop.
Liewe Janet, jy is my heldin! Ook omdat jy eerlik is. Dit gaan baie dae by ons ook so, ek dink nou maar ons is soos ‘n seilboot. Party dae waai die wind en soms nie. Soms is daar ‘n storm. Dan met mooi weer en goeie wind, is die matrose vas aan die slaap, of besig om te speel. Party keer is dit die kaptein en die stuurman wat nie mooi saamwerk nie of plein slaap. Gelukkig het die Here óók genoeg genade vir ons.
Lief dit! Ja, soos ‘n seilboot! Dankie Santie! Mag julle goeie weer en lekker vaar die week! 😀